Advokat, student doktorskih studija, Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu
Primljeno: 24. mart 2022. godine
Prihvaćeno: 4. maj 2022. godine
UDK: 343.14(497.16)
Strane: 217-230
doi: https://doi.org/10.47152/rkkp.60.2.11
U radu je predstavljena problematika izuzetaka od neposrednog izvođenja dokaza u kontekstu odredaba kojima je propisana mogućnost oslobađanja lica od dužnosti svjedočenja u krivičnom postupku Crne Gore. Nakon izmjena i dopuna Zakonika o krivičnom postupku iz 2015. godine, u zakonodavstvo je uvedena mogućnost korišćenja iskaza privilegovanih svjedoka iz prethodnog postupka, u situacijama kada oni, kasnije, na glavnom pretresu iskoriste svoje pravo i uskrate svjedočenje. Biće riječi o standardima Evropskog suda za ljudska prava, karakteristikama normativnog okvira za izuzetke od načela neposrednosti u ZKP-u Crne Gore, ali i načinu na koji naša sudska praksa tretira ova pitanja. Konačno, izvedeni su odgovarajući zaključci u pogledu očigledne kolizije normi, nastale nakon pomenutih zakonskih novela, te potencijalnog kršenja prava okrivljenih na pravično suđenje usljed njihove (neadekvatne) primjene.
KLJUČNE REČI: načelo neposrednosti; privilegovani svjedoci; čitanje iskaza svjedoka; pravo na pravično suđenje; pravno nevaljani dokazi
